Fikret

İnsan susar mıydı kaleme, kâğıda?

Gün, sancılı bir kadın gibi tekrar doğurmak üzereydi. Zeynep sayfayı çevirdiğinde dile geldi son kimsesiz cümleleri:

Ne güzel titrettin defterimin tellerini. Ah! ne güzel oynattın avuçlarımda kalemi, Fikret’e özlemle…